بارگذاری . . . کمتر از چند ثانیه
{{::'controllers.mainSite.MainSmsBankBanner2' | translate}}
شد کشته بمحراب عبادت حید / هر دیده بحال مرتضی می گرید بـا گفتن “قد قتل” ز جبریل امین / در خلد برین خیر نساء می گرید . . .
ناله کن اى دل به عزاى على(ع) / گریه کن اى دیده براى على(ع) پیش حسین و حسن و زیبنین(ع) / خون چکد از فرق هماى على . . .
در برج ولامهر جهان تاب علی(ع) است/ در شهر علوم نبی باب علی(ع) است از اول خلقت بشر تا امروز / مظلوم ترین شهید محراب علی(ع) است . . .
در آن شب قدری که قدرش را نمی دید / دست شقاوت تیغه ای از کینه ها داشت در سجده افتاد آفتاب و ذکر می گفت / در زیر لب«فزت برب الکعبه»را داشت . . . شهادت امام علی (ع) تسلیت
به شهر کوفه در محراب طاعت / علی شد کشته در حال عبادت ز پـور ملجم مردود کافر / بخون شد غوطه ور ساقی کوثر . . .
روا باشد که گردد آسمان زیر و زبر امشب که شد فرق على شیر خدا شقّ القمر امشب ز خون فرق حیدر دامن محراب گلگون شد به خاک افتاد از بیداد، نخلى بارور امشب . .
کو، آن که بردوشش کشاند در دل شب قوت یتیم و دردمند و زار و مضطر از ماتم جانکاه او هر رادمردى دست مصیبت مى زند بر سینه و سر . . .
حضرت علی(ع) فرمودند: بپرهیز از هر کارى که انجامدهندهاش آن را براى خود می پسندد، امّا براى عموم مسلمانان نمی پسندد.
دانی زچه رو دیده ما میگرید / در ماتم شاه اولیا می گرید تنها ز غمش اهل زمین گریان نیست / عیسی بفلک از این عزا میگرید
دل را ز شرار عشق سوزاند علی(ع) / یک عمر غریب شهر خود ماند علی(ع) وقتی که شکافت فرق او در محراب / گفتند مگر نماز می خواند علی(ع) . . .
با آنکه امید همه هستی تو علی(ع) / بر عرش خدا قائمه هستی تو علی(ع) آنقدر غریبی که خدا می داند / مظلوم تر از فاطمه(س) هستی تو علی(ع) . . .
به شهر کوفه در محراب طاعت / علی شد کشته در حال عبادت ز پـور ملجم مردود کافر / بخون شد غوطه ور ساقی کوثر . . .
امام على (ع) فرمودند: کسانى که براى خدا برادرى مىورزند ، دوستی شان مىپاید؛ زیرا عامل آن دوستىْ پایدار است.
دنیای دنی، جای کسی همچو علی نیست / آغشت به خون، روی جهانتاب علی را تا رد نکند خالق او، خواهش اورا / ز آن رنگ شهادت زده، محراب علی را . . .
ای خدا شیعه دلش محزون است / از غم عشق علی مجنون است این همان ماتم عظمی باشد / سحر آخر مولا باشد . . .
هیچ گناهکاری را نا امید مکن، چه بسیار گناهکاری که عاقبت به خیر گشته و چه بسیار خوش کرداری که در پایان عمر تباه شده و جهنمی گشته است . . . ( امام علی-ع)
شد کشته بمحراب عبادت حید / هر دیده بحال مرتضی می گرید بـا گفتن “قد قتل” ز جبریل امین / در خلد برین خیر نساء می گرید . . .
ناله کن اى دل به عزاى على(ع) / گریه کن اى دیده براى على(ع) پیش حسین و حسن و زیبنین(ع) / خون چکد از فرق هماى على . . .
در برج ولامهر جهان تاب علی(ع) است/ در شهر علوم نبی باب علی(ع) است از اول خلقت بشر تا امروز / مظلوم ترین شهید محراب علی(ع) است . . .
در آن شب قدری که قدرش را نمی دید / دست شقاوت تیغه ای از کینه ها داشت در سجده افتاد آفتاب و ذکر می گفت / در زیر لب«فزت برب الکعبه»را داشت . . . شهادت امام علی (ع) تسلیت
به شهر کوفه در محراب طاعت / علی شد کشته در حال عبادت ز پـور ملجم مردود کافر / بخون شد غوطه ور ساقی کوثر . . .
روا باشد که گردد آسمان زیر و زبر امشب که شد فرق على شیر خدا شقّ القمر امشب ز خون فرق حیدر دامن محراب گلگون شد به خاک افتاد از بیداد، نخلى بارور امشب . .
کو، آن که بردوشش کشاند در دل شب قوت یتیم و دردمند و زار و مضطر از ماتم جانکاه او هر رادمردى دست مصیبت مى زند بر سینه و سر . . .
حضرت علی(ع) فرمودند: بپرهیز از هر کارى که انجامدهندهاش آن را براى خود می پسندد، امّا براى عموم مسلمانان نمی پسندد.
دانی زچه رو دیده ما میگرید / در ماتم شاه اولیا می گرید تنها ز غمش اهل زمین گریان نیست / عیسی بفلک از این عزا میگرید
دل را ز شرار عشق سوزاند علی(ع) / یک عمر غریب شهر خود ماند علی(ع) وقتی که شکافت فرق او در محراب / گفتند مگر نماز می خواند علی(ع) . . .
با آنکه امید همه هستی تو علی(ع) / بر عرش خدا قائمه هستی تو علی(ع) آنقدر غریبی که خدا می داند / مظلوم تر از فاطمه(س) هستی تو علی(ع) . . .
به شهر کوفه در محراب طاعت / علی شد کشته در حال عبادت ز پـور ملجم مردود کافر / بخون شد غوطه ور ساقی کوثر . . .
امام على (ع) فرمودند: کسانى که براى خدا برادرى مىورزند ، دوستی شان مىپاید؛ زیرا عامل آن دوستىْ پایدار است.
دنیای دنی، جای کسی همچو علی نیست / آغشت به خون، روی جهانتاب علی را تا رد نکند خالق او، خواهش اورا / ز آن رنگ شهادت زده، محراب علی را . . .
ای خدا شیعه دلش محزون است / از غم عشق علی مجنون است این همان ماتم عظمی باشد / سحر آخر مولا باشد . . .
هیچ گناهکاری را نا امید مکن، چه بسیار گناهکاری که عاقبت به خیر گشته و چه بسیار خوش کرداری که در پایان عمر تباه شده و جهنمی گشته است . . . ( امام علی-ع)
{{::'controllers.mainSite.SmsBankNikSmsAllPatern' | translate}}